Όχι, δεν θα ντυθούν οι ώρες
με ενδύματα σιωπής.
Δεν θα επαναπαυτούν
κάτω από σκιερά
καλυβόσπιτα θλίψης.
Τιμωρημένο παιδί το όνειρο
θα τρέξει
με πατίνι ελπίδας σε λασπωμένους χωματόδρομους·
τότε ο θυμός, μαγκούφης γέρος
θα χαϊδέψει το βλέμμα του γέλιου
πεθαίνοντας κοσμοβριθής.
Ας μείνει στην ακτή
η θέληση απόψε...
Έτσι, με μια διάθεση φωτός...
Λυδία Λάβδα
