Περιήλιο

Ταξίδι στο περιήλιο. Περιθάλπω αποχαιρετισμούς.

Στον βήχα του χρόνου το αίτιο των πάντων...
Τιμολογώ τις δάφνες μας.
          Αμοιβή;
Η καταστολή στις μνήμες που έπονται...

Στο ερείπιο χασκογελούν οι προτομές...







©Lydia Lavda Drums Poetry  

(από την νέα ποιητική συλλογή "Χαρτογράφηση" 


εκδόσεις Ρέω) 

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΑ

Η λογική μου βίδα

                 στροβιλίζεται σε ξεκούρδιστο πιάνο.

Ως και τα αναλόγια βαρέθηκαν 

                                  να σηκώνουν το βάρος της μουσικής.

          Καμπούριασαν 

          ως ένδειξη μουσικής πρωτοπορίας.

         Είναι οι νότες που τιμωρούν με την σιωπή τους.

         Είναι οι τοίχοι που νοσταλγούν βουβές ανακοινώσεις.

         Είναι η εποχή που λησμόνησε το όνομά της

                                  και δανείστηκε επώνυμες ανωνυμίες ...

             
                                                                           Λυδία Λάβδα

ΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΦΩΤΟΣ...

Όχι, δεν θα ντυθούν οι ώρες

με ενδύματα σιωπής.

Δεν θα επαναπαυτούν

κάτω από σκιερά

καλυβόσπιτα θλίψης.

Τιμωρημένο παιδί το όνειρο

θα τρέξει

με πατίνι ελπίδας σε λασπωμένους χωματόδρομους·

τότε ο θυμός, μαγκούφης γέρος

θα χαϊδέψει το βλέμμα του γέλιου

πεθαίνοντας κοσμοβριθής.

Ας μείνει στην ακτή

η θέληση απόψε...

Έτσι, με μια διάθεση φωτός...

Λυδία Λάβδα

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ...

Ξιπασμένη μύγα η γραφή μου

                     πνίγεται σε ξινισμένο γάλα ευθύνης.

Πίνει πορφυρό αίμα ήλιων.

Περιπλανιέται σε θαλάμους

                                συντροφεύοντας άγρυπνες στιγμές.

Ξαποσταίνει κάποτε στον ώμο του Κουασιμόδου.

Ξεψυχάει από θρασύδειλο εντομοκτόνο κριτικής.

                              Αναζητείται...

                                                                Λυδία Λάβδα

Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΨΕ ΣΩΠΑΙΝΕΙ...

Η ποίηση απόψε σωπαίνει.

Οι στίχοι αρνούνται να περιπλανηθούν

σε ακίνητες σελίδες.

Πώς να πλέξεις στεφάνια αγάπης

από άνυδρες ευαισθησίες ;

Δεν ζωντανεύουν οι μνήμες-

Σαν τις μοναχικές γριές

κρατούν παρέα στα πεθαμένα σπουργίτια του Χειμώνα.

Πώς να αγναντέψεις το δειλινό

με άχρωμα βλέμματα;

Και εκείνο το δάκρυ-κουρασμένος πρόσφυγας-

κυλάει στο πρόσωπο της μοναξιάς.

Σαν την νυχτερινή βροχή που πληγώνει κάθε φλογισμένη σκέψη

και σαν την Φρίκη που απογοητεύτηκε από την μορφή της..

Έτσι απλά...

Ορίστε αυτή η ποίηση που απόψε σωπαίνει.

Λυδία Λάβδα

Απο την συλλογή "ΣΧΗΜΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ"-ΑΘΗΝΑ 1997

**ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΛΥΔΙΑΣ ΛΑΒΔΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ:

¨Εικόνες","Ελεύθερη ώρα","Νουμάς","Ελεύθερος","Ιδεοδρόμιο","Δράσις","Ίβυκος",

"Ιχνευτής","Μωριάς","Κυκλαδικό φως","Μετέωρα","Ξαστερή","Αιολικά γράμματα","ΕΙ",

"Ομπρέλα","Έρευνα","Αιολικά φύλλα","ΔΗΝ","Περιπλανητής","Έλευσις","Δον Κιχώτης",

"Αφροδίτη¨,"Προσφυγικός κόσμος","Δυτικές Ινδίες",

"Αραμπάς","Κυθηραϊκή ιδέα","Παρένθεση στην Τέχνη και στο Λόγο","Πνευματικές σελίδες","Μανδραγόρας","Αίσθηση",

"Δημοσιογραφική","Ανατολή","Σύγχρονη σκέψη","Στόμιο",

"Συνάντηση","Ραδιοτηλεόραση","Το Αγρίνιο","Συλλογές",

"Αλεξίσφαιρο",κ.ά.